TEST: Exposure 3010S2 PHONO – Rekomendacja AUDIOMUZOFANS

Exposure 3010S2

BUDOWA/WYGLĄD:

Exposure 3010S2 to przedwzmacniacz gramofonowy do wyboru w wersji dla wkładek typu MM lub MC. Może być w kolorystyce czarnej lub srebrnej przedniego panelu.

Z zewnątrz to klasyczne urządzenie o standardowej szerokości i bardzo ascetycznym wyglądzie, w zasadzie na przednim panelu nie dzieje się nic – oprócz nazwy producenta, czerwonej diody sygnalizującej stan urządzenia i przełącznika on/off nie ma nic więcej, za to panel przedni jest aluminiowy, gruby i solidny, blacha zewnętrzna również robi dobre wrażenie.

Tylny panel to cztery gniazda RCA dobrej jakości, punkt masy oraz gniazdo sieciowe IEC.

Minimalistyczna obudowa kryje wewnątrz sporych rozmiarów transformator toroidalny, dwie kwadry kondensatorów zasilających o łącznej pojemności 40 000 uF plus dwa spore mostki i cztery „kapelusze” czyli tranzystory w obudowie TO3 przymocowane do radiatorów, w zasadzie to wygląda to jak dobra „integra” a nie jakiś tam przedwzmacniacz gramofonowy.

Widać olbrzymią dbałość producenta o układ zasilnia, który z kolei dostarcza napięcia do samej osobnej płyty PCB, na której zrealizowano układ korekcji i wzmocnienia w oparciu o elementy dyskretne.

Wydaje mi się, iż w tym pułapie cenowym z taką dbałością o każdy szczegół w topologii budowy nie spotyka się takich przedwzmacniaczy zbyt często, brawo podoba mi się takie podejście.

Exposure chwali się myślą techniczną 3010S2, która została zapożyczona wprost od hi-endowej linii MCX – tu jedna ważna uwaga – otóż przed zakupem musimy się zdecydować, czy wybieramy wariant dla wkładek MM, czy MC, do mnie na szczęście dostarczony został model pod MC, na szczęście, bo akurat żadnej wkładki MM dawno nie instalowałem na ramieniu swojego gramofonu.

Gdy zdecydujemy się na wariant MC użytkownik może regulować zarówno obciążenie jak i wzmocnienie, owa regulacja odbywa się za pomocą zworek na płycie PCB.

Chcecie porozmawiać o audio i muzyce ?

ZAPRASZAMY DO NASZEJ GRUPY NA FACEBOOK

AudioMuzoFans

BRZMIENIE:

Po wpięciu w system już na wstępie robi lekki efekt WOW – uderza nas szybkość, kontrastowanie głośności dźwięku oraz wręcz chirurgiczna precyzja.

Zacznę od wokalu – tu zwyczajowo na pierwszy rzut idzie płyta Lennona. Ale ten wokal potrafi być charakterny, fanatycznie gładko podany bez podbarwień czy innych czarów, jest bardzo dokładnie z oddechem i lekkim wysunięciem przed scenę dźwiękową. Fenomenalnie wypadają gitary – to dźwięk, który określam mianem ścigniętego z „pieca” – jest drive i odpowiedni ciężar.

No dobra – może nie mu tu słodkiego miodu, ale nie nazwałbym go klinicznym brzmieniem, sumiennie i precyzyjnie ot tyle.

Lecimy z kolejną płytą „A Story of Polish Jazz” Jarosław Śmietana, nie ukrywam to jeden z moich guru gitary w Polsce, miałem okazję posłuchać na żywo, a najbardziej w pamięci pozostał mi koncert na Starówce. Na tej płycie mamy wszystkie zakresy i całkiem dobrze zgrany plan stereo.

I znów Exposure pokazał się z dobrej strony – góra pasma jest soczysta i barwna, nie brak jej oddechu,, czy subtelności. Jak trzeba potrafi być dobitna i dźwięczna, lecz bez agresji.

Blachy i wszystko to, co powinno być na pierwszym planie, jest namacalne i zaprezentowane na wprost słuchacza.

Ważne, aby w takiej szczegółowej i precyzyjnej prezentacji nie przesadzić oczywiście i w drugą stronę tzw. zamulenie, które nie jest wskazane, ale to nie dotyczy tego przedwzmacniacza, tu ten dźwięk nie przekracza żadnych z wymienionych granic przesady.

Na sam koniec testu dotarła do mnie płyty od AC Records, na której zarejestrowane są Jazzowe aranżacje kolęd. Przedwzmacniacz marki Exposure dobitnie wręcz zobrazował wysoką jakość realizacji płyty Jazzowe kolędy w wykonaniu Adam Czerwiński band. Doskonale oddał nastrój nagrań, trzymał tempo i bez zbędnych czarów zaoferował melodyjne i nastrojowe granie.

Teraz wisienka na torcie, bądź jak kto woli truskawka idąc tropem znanego piłkarskiego celebryty – niskie tony są masywne, zwarte i mocne. Muzyka elektroniczna poruszy nie tylko nas, a wręcz zmusi membrany głośników basowych do wytężonej pracy, aby tylko sąsiad z piętra pod nami nie przeszkadzał i nas nie odwiedził niezapowiedziany.

Na dole pasma Exposure gra bez granic, niemal jak opętany, potrafi uderzyć znienacka.

Świetna kontrola „dołu” – można się zdziwić ile nasz zespół głośnikowy wraz ze wzmacniaczem potrafią w tym zakresie.

Budowany obraz stereo jest poprawny bez fajerwerków, równo i selektywnie, podana scena jest starannie poukładana i uporządkowana, bez nadmiernych efektów 3D, choć ja osobiście nie mogę oprzeć się wrażeniu jakby ta kultura wynikała z budowy wewnętrznej. Prawie dual mono, czyli dobra separacja kanałów. W sumie to można powiedzieć tak o basie, gdzie inspiracją do sugestii jest ponadwymiarowy układ zasilania, a rozdzielczość to być może topologia układów dyskretnych i ich możliwości w zakresie szybkości narastania dźwięku.

W odsłuchach korzystałem z przewodu marki Atlas przeznaczanego do połączenia gramofonu z przedwzmacniaczem. Okazał się neutralny, dobrze podkreślił i zdefiniował skraje pasma, a przy tym nie brakowało dynamiki.

PODSUMOWANIE:

Dla osób szukających topowego urządzenia i chcącego pójść trochę dalej, a mającego już zewnętrzny przedwzmacniacz i chcących czegoś więcej, a niekoniecznie lubiących zabawę z lampami to ten model Exposure jest świetnym rozwiązaniem.

Do jego zalet zaliczyłbym minimalistyczny wygląd i brak różniej maści przełączników. Dodatkowo muszę podkreślić jaką ma minimalną reakcję na przewody, zwyczajnie nie obrazuje ich różnic w jakiś wyolbrzymiony sposób.

Do bólu uniwersalny, zagra dobrze jazz, blues i muzykę klasyczną, potrafi dobrze wkomponować się w system, przy czym pozwala o sobie zapomnieć.

REKOMENDACJA AUDIOMUZOFANS