TEST: TONEWINNER AD-86D – masywny i monumentalny.

TONEWINNER AD-86D

TONEWINNER to nowa marka audio na naszym lokalnym rynku audio. Tak, to Chiński producent.

Podobnie jak wielu innych producentów z Państwa Środka zajmuję się montażem dla innych, a następnie uruchamia własną nazwę handlową, co w tym wypadku ma miejsce w 1992 roku.

Gdy zerknąłem na asortyment tego producenta byłem zaskoczony, właściwie produkuje wszystko dla segmentu Audio Video, a nawet urządzenia profesjonalne dla sektora PA. W skrócie ToneWinner to producent kina domowego / profesjonalnego wzmacniacza mocy, wzmacniacza mocy Hi-Fi, procesorów, przedwzmacniaczy, odtwarzaczy CD, głośników, subwooferów, głośników Bluetooth i WiFi oraz głośników Dolby Atmos / DTS: X Soundbar.

Własna marka ToneWinner jest już dziesiątą najbardziej znaną marką audio w Chinach.

ToneWinner obejmuje obecnie ponad 15 000 metrów kwadratowych powierzchni fabryki i od 1995 roku posiada certyfikaty ISO 9001.

Przejdźmy do recenzowanego wzmacniacza Tonewinner AD-86D – to naprawdę kawał kloca wyglądającego w sumie dość brutalnie, przy czym robi dobre wrażenie swoim wymiarem, jak i jakością montażu.

BUDOWA/WYGLĄD:

Zacznę od budowy wewnętrznej: słusznej wielkości toroidalny transformator plus solidnej pojemności bateria kondensator powinny spokojnie poradzić sobie z napędzeniem pieca pracującego głównie w klasie A, podczas odsłuchu nagrzewał się jak należy. W sekcji wzmocnienia napięciowego zostały użyte układy Burr Browna, a stopień końcowy oparty jest na tranzystorach bipolarnych marki Toschiba, dwie pary na kanał.

Sekcja cyfrowa to domena przetwornika A/D – model AD-1955, a gdy dodamy do tego schludny montaż to mamy więcej niż można by się spodziewać w tej kategorii cenowej, brawo.

Producent deklaruje moc wyjściową na poziomie120 watów dla 8 ohm, to dość sporo zważywszy na fakt iż większość ma być oddana w klasie A, choć tym możemy sterować.

Podczas odsłuchu wzmacniacz dość mocno się nagrzewał, więc sugerowałoby to pracę właśnie w tej klasie, tym bardziej iż napędzał wysokoefektywne zespoły głośnikowe.

To co lubię we współczesnych wzmacniaczach to ilość wejść, w recenzowanym A86D nie ma „biedy”.

Trzy pary RCA, dwa cyfrowe koaksjalne (192kHz PCM), optyczne Toslink (również 24/192 PCM), Bluetooth, ciekawostka – kartę MicroSD, USB-B, a dodatkowo istnieje również zestaw gniazd wejściowych wzmacniacza mocy oraz wyjściami przedwzmacniacza. Do tego oczywiście pojedyncza para terminali głośnikowych dobrze wyglądających oraz gniazdo sieciowe w standardzie IEC.

Przednia ścianka to słusznej wielkości wyświetlacz, który jest czytelny, przycisk zasilania oraz multi-funkcyjne pokrętło, do tego pilot zdalnego sterowania. Tu drobna uwaga do „leniucha” otóż nie zawsze działał, po wyjęciu baterii i ponownym włożeniu nie było przeszkód, a obsługa bez pilota nie jest wcale taka wygodna. Owszem jest i możliwość użycia dedykowanej apki, ale jej odnalezienie i instalacja wraz z użytkowaniem mnie przerosło.

Na przedniej ściance jest dodatkowy pot USB-A do którego można wetknąć jakieś kawałki zgrane na pendrive.

BRZMIENIE:

No dobra, wystarczy tego opisu technicznego, pytanie brzmi: jak to gra? Muszę powiedzieć, iż sam byłem ciekaw i po kilku dniach luźnego grania w tle zasiadłem do poważnego odsłuchu urządzenia.

W ruch poszło kilka płyt winylowych, płyt CD jak również muzyka odtwarzana, gdzie źródłem była „Malinka” wraz z Tidalem, a podłączony został do moich wariacji w temacie TAD 2402.

Złapać za pysk 15” calowy woofer w obudowie prawie 200 litrów, choć to przetwornik o lekkiej i papierowej membranie który nie jest zawieszony na gumie trzeba potrafić, dla TONEWINNERa nie stanowi to najmniejszego problemu.

Fantastyczna głębia basu z dobrym konturowym skrajem pasma, o znakomitej rozdzielczości potrafiący zadowolić zarówno fana basu jak wyrafinowanego melomana.

Bas Millera, a w szczególności Johna Patitucci był klarowny, obfity, momentami masywny i monumentalny.

Słuchając mojej ulubionej płyty testowej CD Bozzio/Levin/Stevens „Black Light Syndrom” nie odczułem żadnych braków na dole pasma. Przyznam się, iż jest to krążek, który już od chwili debiutu tej płyty stał się moim podstawowym tematem muzycznym wykorzystywanym podczas oceny sprzętu.

Jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić, to było to tempo basu i w moim odczuciu przydało by się trochę więcej wigoru w zakresie tonów niskich, takiej zwinności, ale to już pewnie w wyższym zakresie cenowym, a tu typowo dla wzmacniacza pracującego w klasie A mamy sporo masy i wypełnienia.

Średnica gładka, równa bez wyostrzenia, ale też bez wypchnięcia do przodu.

Aby skupić się na tym zakresie, tym razem na talerz gramofonu Pioneer PL70 II położyłem płytę Agi Zaryan „Remembering Nina & Abbey”, która również jest podstawowym krążkiem od jakiegoś czasu.

Głos wokalistki jest wciągający, ale nie wysunięty nadto ponad szereg, ot taki w sam raz „akuratny”.

Za to album Ella & Luis bardziej wciągnął w odsłuch i rozkosz słuchania, do tego stopnia, że przesłuchałem cały album, co nie jest stałą praktyką podczas testów.

Na to teraz pora na wysokie tony – zatem z Tidala poleciał album Bobo Stenson Trio „Conta La Indecisión”, bardzo dobra czytelność uderzeń każdego talerza, góra jest bardzo szczegółowa i detaliczna.

Powiedziałbym, iż sam skraj tonów najwyższych jest lekko połyskujący jak nie błyszczący, ale niekłujący czy drażniący, zwyczajnie jest podkreślony i znaczący w ogólnym przekazie, podoba mi się taka prezentacja. Nie mogę powiedzieć, że jest jakoś specjalnie ugrzeczniony czy zaokrąglony, góra jest solidna, mocna z oddechem – taka konkretna.

Szerokość sceny było zdefiniowana prawidłowo, bez fajerwerków i udziwnień. Obrazowanie sceny muzycznej zarówno wszerz jak i w głąb było zrealizowane poprawnie i podstawowo.

Na koniec mała perwersja, otóż AD86D można wykorzystać jako końcówkę mocy i tu w zależności co się podoba można uzyskać dźwięk zdecydowanie bardziej otwarty z lepszym rytmem na basie – przynajmniej tak to wyglądało w połączeniu z topowym przedwzmacniaczem od TRAudio.

Chcecie porozmawiać o audio i muzyce ?

ZAPRASZAMY DO NASZEJ GRUPY NA FACEBOOK

AudioMuzoFans

PODSUMOWANIE:

Szczerze to obawiałem się tego wzmacniacza, ale po dwutygodniowej zabawie z nim muszę stwierdzić, iż bezpodstawnie. Główną wadą jest dla mnie interfejs obsługi szczególnie jakbym nie miał pilota, bo o Apce nie ma co pisać. Bardzo udany jest wewnętrzny przetwornik D/A no i trochę szkoda, iż złącze karty SD nie jest umieszczone na przedniej ściance.

Ale to co najważniejsze to brzmienie wzmacniacza, a to jest naprawdę dobrej wysokiej próby.

Świetny soczysty Bas, gładka średnica i perlista pełna szczegółów góra pasma.

Jak dołożymy do tego mnogość wejść audio i solidną moc wyjściową, mamy mocnego zawodnika w tej kategorii cenowej, z pewnością wartego rozważenia.

SPECYFIKACJA TECHNICZNA:

Liczba kanałów: 2

SNR: > 100dB (liczba A)

Zakres częstotliwości: 20Hz-60KHz (+1/-3dB)

THD: < 0,05% (1KHz, normalne warunki pracy)

Moc wyjściowa w klasie AB: 120W * 2 ( 8 omów, THD = 1%, 1 KHz)

Moc wyjściowa w klasie A: 20W*2

Klawisz „MODE” na pilocie może ustawić klasę A, klasę AB lub AUTO.

Gdy „AUTO”, będzie działać automatycznie w klasie A lub klasie AB w zależności od zmiany temperatury.